Okręgowy Urząd Probierczy w Warszawie Ustalanie znaku imiennego - Rejestr znaków imiennych -

UWAGA:  OPŁATY NALEŻY DOKONAĆ PO USTALENIU WZORU ZNAKU IMIENNEGO Z URZĘDEM i WYKONANIU IMIENNIKA.

Czym jest znak imienny, czyli tzw. "imiennik"?

Znak imienny - jest to indywidualny znak, pozwalający na identyfikację:

• wytwórcy wyrobu z metalu szlachetnego lub
• podmiotu wprowadzającego do obrotu wyrób z metalu szlachetnego wytworzony poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przykłady znaków imiennych przedstawiają poniższe rysunki:

Obowiązek ustalenia znaku imiennego, w myśl przepisów ustawy z dnia 1 kwietnia 2011 r. Prawo probiercze (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r., poz. 536), spoczywa na:

1. wytwórcach wprowadzających do obrotu nowo wytworzone na terytorium RP wyroby z metali szlachetnych, a także
2. podmiotach wprowadzających do obrotu wyroby wytworzone poza terytorium RP, ale o masie mniejszej niż 1 gram w przypadku wyrobów wykonanych ze stopów złota i platyny oraz o masie poniżej 5 gramów dla wyrobów ze stopów srebra.

Ponadto projekt znaku imiennego może zgłosić do rejestru wytwórca niewprowadzający wytwarzanych wyrobów z metali szlachetnych do obrotu.

Znak imienny, w porozumieniu z wnioskodawcą, ustala wyznaczony pracownik Wydziału Nadzoru Okręgowego Urzędu Probierczego w Warszawie lub Krakowie.

Okręgowy Urząd Probierczy w Warszawie jest właściwy dla przedsiębiorców posiadających swoje siedziby w województwach:

• pomorskim,
• kujawsko-pomorskim,
• warmińsko-mazurskim,
• podlaskim,
• łódzkim,
• mazowieckim,
• lubelskim.

Okręgowy Urząd Probierczy w Krakowie jest właściwy dla wytwórców z pozostałych województw.

Szczegółowa właściwość terytorialna urzędów probierczych jest określona w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie określenia obszaru działania i siedzib okręgowych urzędów probierczych (Dz. U. z 2012 r., poz. 93).

Etapy ustalania znaku imiennego

1. Zaprojektowanie wzoru znaku.

Znaki imienne wpisywane do rejestru nie mogą być tworzone dowolnie, zazwyczaj zawierają inicjały wnioskodawcy w kolejności:

1. pierwsza litera znaku zgodna z pierwszą literą jego imienia,
2. druga litera znaku zgodna z pierwszą literą nazwiska.

Możliwe jest ustalenie znaku z większą liczbą liter, najczęściej ma to miejsce w przypadku wnioskodawców o podwójnym imieniu lub nazwisku albo prowadzących wspólną działalność.

Akceptowalne jest również ustalenie znaków imiennych pochodzących od nazwy przedsiębiorstwa lub firmy wnioskodawcy.

Dopuszcza się także ustalenie znaków imiennych zawierających znaki graficzne, pojedyncze litery, rysunki postaci ludzi, zwierząt lub roślin oraz elementów architektonicznych lub innych symboli.

Elementy tworzące znak imienny powinny znajdować się w obrysie w kształcie figury geometrycznej lub innym zamkniętym konturze.

2. Zgłoszenie i ustalenie propozycji wzorów.

Wnioskodawca zgłasza do Wydziału Nadzoru własne propozycje wizerunku znaku imiennego dostarczając wypełniony i podpisany formularz zgłoszenia znaku imiennego do rejestru:

• osobiście w siedzibie Wydziału Nadzoru lub któregoś z Wydziałów Zamiejscowych, lub
• przesyłając pocztą lub kurierem, lub
• elektronicznie wykorzystując platformę ePUAP.

Formularze przesyłane za pomocą poczty e-mail nie są już przyjmowane.

Znak imienny ustala się w sposób, który pozwala na jednoznaczną identyfikację wnioskodawcy oraz wyklucza podobieństwo do innego znaku imiennego, wpisanego wcześniej do rejestru.

Wniosek o wpis do rejestru składa się na specjalnym formularzu, którego wzór określa rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie wzoru formularza wniosku zgłoszenia znaku imiennego do rejestru znaków imiennych (Dz. U. z 2012 r., poz. 115 oraz z 2016 r. poz. 1198).

3. Wykonanie znaku imiennego.

Po dokonaniu ustaleń dotyczących postaci graficznej znaku, wnioskodawca wykonuje stempel (tzw. „imiennik”), z odwzorowaniem znaku. Stemple zamawiane są na ogół w pracowniach grawerskich. Negatywy znaków powinny być wklęsłe.

Wniosek oraz odbitkę znaku można również przesłać pocztą lub kurierem.

Wniosek o wpis znaku do rejestru

Formularze wniosków są udostępniane w siedzibach urzędów probierczych oraz na stronie internetowej OUP. Wniosek zgłoszenia znaku imiennego do rejestru zawiera:

1. oznaczenie podmiotu dokonującego zgłoszenia znaku imiennego,
2. wskazanie adresu do doręczeń lub adresu, pod którym jest wykonywana działalność gospodarcza,
3. projekt graficzny znaku imiennego,
4. zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej albo odpis z Krajowego Rejestru Sądowego oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON) — w przypadku podmiotów i wytwórców, którzy wprowadzają wyroby do obrotu,
5. numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) lub numer innego dokumentu potwierdzającego tożsamość i obywatelstwo - w przypadku wytwórcy niewprowadzającego do obrotu wytwarzanych wyrobów.

Wpis każdego znaku do rejestru podlega opłacie w wysokości 180,00 zł.

Opłaty dokonuje się po ustaleniu wzoru znaku imiennego z Urzędem oraz po wykonaniu imiennika. Kwotę można uiścić w Wydziale Nadzoru OUP w Warszawie oraz w Wydziałach Zamiejscowych w Bydgoszczy, Białymstoku, Łodzi lub Gdańsku. Można dokonać również wpłaty przelewem na konto Urzędu (dane do przelewu). 

W razie stwierdzenia, że:

• złożony wniosek o wpis do rejestru jest niepoprawny, lub
• dokumenty, których złożenie jest obowiązkowe, nie zostały złożone albo zawierają nieaktualne, bądź niezgodne informacje z danymi wskazanymi we wniosku, lub
• przedłożony „imiennik” został wykonany niezgodnie z ustalonym, wzorem lub jest nieczytelny,

nie wszczyna się postępowania administracyjnego, a dokumenty zwraca się wnioskodawcy, w celu usunięcia błędów.

Wykonanie znaku niezgodnego z ustaleniami skutkuje odmową wpisania go do rejestru.

Decyzja o dokonaniu wpisu znaku do rejestru

Wpis znaku imiennego do rejestru następuje w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Dyrektora Okręgowego Urzędu Probierczego w Warszawie.

Wnioskodawca otrzymuje dokument potwierdzający dokonanie wpisu, który zawiera numer z rejestru, będący odtąd numerem używanym w kontaktach z urzędem probierczym, szczególnie podczas zgłaszania wyrobów z metali szlachetnych do badania i cechowania.

Właściciel znaku powinien pamiętać, aby zawiadamiać urząd probierczy o zmianach danych objętych wpisem do rejestru, w terminie miesiąca od powstania tych zmian.